Պատմվածքը մի հյուրանոցի սեփականատիիրոջ մասին է, ում հյուրանոցը ձմռանը շատ վատ վիճակում էր. ոչ մի այցելու չէր գալիս: Վիճակն այնքան վատ էր, որ սեփականատերը նույնիսկ հասցրել էր հեռացնել շատ աշխատողների: Մի օր ի զարմանս սեփականատիրոջ հյուրանոցի դուռը փակում են: Ներս է գալիս մի ցնցոտիավոր ալեհեր ծերունի և ճաշ ու գիշերելու տեղ խնդրում: Սեփականատերն ասում է, որ գիշերելու և ճաշի գումարը կազմում է 3 ռուբլի, բայյց ծերունին պատասխանում է, որ մի քանի օր է հաց չի կերել և գումար չունի: Եվ նրանք իրեն առավոտյան չեն տեսնի, բայց նա մի օր կվերադարձնի 3 ռուբլին: Հյուրանոցի տերը չի հավատում, բայց խղճալով ծերունուն նրան հյուրասիրում է մի մեծ թաս ճակնդեղով ապուր, ավելացրեց թթվասեր և այցելուին տվեց տարեկանի կես հաց: Ծերունին շատ սոված լինելու պատճառով ճաշը շատ արագ կերավ և մորուքի վրա ճակնդեղի հետք մնաց: Որոշ ժամանակ անց օրերը տաքացան և հյուրանոցում առաջվա նման շատ այցելուներ սկսեցին գալ և մնալ հյուրանոցում: Հյուրանոցի տերը շատ է ուրախանում և գնում է եկեղեցի Աստծուց շնորհակալություն հայտնելու: Եկեղեցու պատերի սրբապատկերների վրա նկատում է մի ալեհեր ծերունու, որի դեմքը ծանոթ էր թվում: Մոտենալով նկատեց ծերունու մորուքի ճակնդեղի հետքը և տեսավ սրբապատկերի տակ գրվածը` «Սուրբ Նիկողայոս»: Հյուրանոցի տերը ցանկացավ մոմ վառել և մոմը հողի մեջ մցնելիս փոքրիկ կոշտ բան զգաց: Դա դրամ էր և կողքին ևս 2 հատ կար: Հյուրանոցի տերը վերցրեց դրամները և կրկին նայեցսրբապատկերին. ճակնդեղի հետքն անցել էր, իսկ ծերունին ժպտում էր:Ինչպես ասում են՝ «Լավություն արա, գցիր ջուրը և մի օր անպայման կվերադառնա»: Այդպես և պատմվածքում է: Պատմվածքը ուսուցողական է, քանի որ քչերը կվարվեն հյուրանոցի սեփականատիրոջ նման: Նա խղճաց և լավ ընդունեց ծերունուն, իսկ որոշ ժամանակ անց նրա արած չնչին լավությունը հետ վերադարձավ նրան: Ես հյուրանոցի հաջողությունը կապում եմ այդ դեպքի հետ: Եթե հյուրանոցի տերը չխղճար նրան, ապա՝ հնարավոր է մի քանի ամիս անց սեփականատերը ստիպված լիներ փակել հյուրանոցը:
Պաուլո Կոելո «Խստաշունչ ձմեռը և ցնցոտիավոր ծերունին»
Ռուզան Գասպարյանի բլոգ 