Իրականում լինում եմ պատմվածքներ, որոնք մի շնչով են կարդացվում, այս պատմվածքը հենց այդպիսին էր: Խորը իմաստ ուներ այն, կարծում եմ գլխավոր ասելիքը այն էր, որ կարևորը երեխաներն են, նրանց դաստիարակությունը, որ նոր սերունդը տարբերվում է հնից, որ նրանց մտածելակերպը այլ է: Սակայն կարծում եմ յուրաքանչյուր պատմվածք իր ասելիքն ունի:
1.Արժեր մի կտոր շաքարով քաղցրացնել օրը, վերջին հաշվով նոր շաբաթ էր սկսվում։
2. Դեռ պիտի շնորհակալ լինել ծովին, որ չի խաշում ձկներին ու շպրտում ափ։
3. Վերջին հաշվով, կյանքը այնպիսի գին է, որի դիմաց բնությունը չէր կարող հատուցել նենգությամբ։
4. Որտե՞ղ են ճնճղուկները թաքնվում ցերեկը անստվեր այս երկրում։
Ռուզան Գասպարյանի բլոգ 